UIT HET ASSORTIMENT
Etherische olie Anijs - EO001
Botanisch: pimpinella anisum L.
Familie: umbelliferae
Gebruikt deel: de vrucht (vaak ten onrechte zaad genoemd)
Anijs is een eenjarige plant die 50 tot 90 cm hoog kan worden. Het zaad rijpt in de ons klimaat alleen in de warmste zomers, zodag het kweken van anijs nauwelijks de moeite loont. Anijs wordt vooral gekweekt in Mexico, Spanje, Duitsland, Turkije, Italië, en in Noord-Afrike, India, Midden- en Zuid-Amerika.
Anijs is afkomstig uit het Midden-Oosten. In het wild komt anijs voor in Klein-Azie, de Griekse eilanden en Egypte. Anijs heeft een zeer kenmerkende smaak die doet denken aan zoethout, hoewel beide geen familie van elkaar zijn.
Van oudsher werd anijs reeds als geneeskruid gebruikt. Zowel in de Veda’s als in de Bijbel wordt anijs vermeld. Alle grote schrijvers, van Dioscorides tot Avicenna maken gewag van anijs als geneeskruid.
In Rome werd anijs gebruikt als toekruid in de “mustaceus”, een kruidenkoek die werd gebakken in laurierbladeren, en die na een feestmaal werd gegeten om indigestie te voorkomen.
De ruime verspreiding van anijs over heel Europa hebben wij voornamelijk aan Karel de Grote te danken. In 812 vaardigde hij een edict uit dat bepaalde dat elk druid dat bij het klooster van Sankt Gallen groeide, op al zijn landgoederen aangeplant moest worden. Zo had hij op zijn vele reizen zijn geliefde kruiden onder handbereik.
In 1305 was anijs in Engeland dermate populair dat koning Edward het zaad op een lijst van goederen plaatste waarop tol geheven werd. De tolgelden werden gebruikt om de Londen Bridge te repareren.
Anijs is de basis van de beroemde Franse anisette, en van de minder beroemde maar toch populaire Turkse raki. In Midden-Amerika wordt de aguardiente, de nationale sterke drank, die gestookt is uit suikerriet, gekruid met anijsolie.
In de keuken wordt anijs veel gebruikt als smaakmaker in zoete gerechten, en in Noord- en Oost-Europa ook in cake en brood.
Vandaag de dag is anijs nog steeds populair in Nederland onder de vorm van “muisjes”, een snoepje bestaande uit anijszaad waarrond suiker wordt gebakken, en dat traditioneel bij een geboorte wordt gegeven.
In de farmaceutische industrie wordt vaak gebruik gemaakt van anijsolie (of van wat hiervoor moet doorgaan) als smaak- of geurcorrigens in poeders, siropen...
Ook uit de vrucht van de steranijs (illicum verum L.) wordt een etherische olie gedistilleerd die qua samenstelling en werking sterk met de echte anijs overeenkomt.
Eigenschappen – indicaties:
Bactericide – krampstillend – duizeligheid – astma – bronchitis – dyspnoe – hoest – cardio-vasculair erethrisme – hartkloppingen – hartpijn – harttonicum – aerofagie – diarree – eetlustopwekkend – indigestie – maagmiddel – maagpijn – maagversterkend – migraine – nerveuze dyspepsie – winderigheid – diureticum – oligurie – oestrogen-like – emmanagogum – amenorroe – oligomenorroe – dysmenorroe – galactogogum – menopauzestoornissen
Gebruik:
Verstuiven – bad – massage – inname (uitgezonderd voor zwangere vrouwen)
Opmerking:
Anijsolie wordt vast bij een temperatuur lager dan 15°C. Dit is een belangrijk kwaliteitskenmerk.
Emotioneel:
Negatief: angst
Positief: troost – geborgenheid
Samenstelling:
95% anethol – methylchavicol – anijszuur – anisaldehyde - fenchon
